บันทึกหลังการฉาย Blue Gate Crossing

ในที่สุดหนังโปรแกรมแรกของเราผ่านไปด้วยดี Blue Gate Crossing รู้สึกมีความสุขครับที่ได้ทำอะไรในสิ่งที่เราชอบ   

หลังจากที่หนังจบ  เราก็ชวนคุยเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ มีบางคนบอกว่า ไม่คิดว่าหนังจะเป็นแบบนี้  ตอนแรกคิดไว้อีกอย่าง แต่พอดูไปกลาง ๆ เรื่องถึงได้รู้ว่าหนังกลายเป็นอีกอย่าง….   

อันนี้ถือว่าเป็นความสำเร็จของคนจัดที่สามารถทำ surprise  คนดูได้  นี่แหละครับ  ปรัชญาที่ดีของการดูหนังก็คือ  

“เราไม่ควรรู้อะไรเลยเกี่ยวกับหนังที่เรากำลังจะไปดู” 

นั่นจะทำให้การดูหนังสนุก  พิศวง  ได้อรรถรสยิ่งขึ้น 

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  ไม่เคยรู้จักคนจัดมาก่อน  ว่า  ใครเป็นคนจัด  คนจัดหน้าตาเป็นยังไง  อันนี้อาจทำให้ยิ่ง surprise  มากขึ้น ส่วนคนจัด ก็ surprise  ไม่น้อยหน้า   เพราะต้องคอยลุ้นว่า  จะมีใครมาดูหนังของเราบ้าง  คนดูจะเป็นยังไง คนดูเขาจะหาโรงหนัง (อันเร้นลับ)  ของเราเจอไหม   

ในขณะเดียวกันก็ต้องคอยลุ้นว่า  เครื่องฉายมันจะ work รึเปล่า  (วันนั้นเราอุตส่าห์ไปยืมเครื่องฉายมาจาก สมาคมฟ้าสีรุ้ง แน่ะ)     

เราต้องไปถึงโรงหนังล่วงหน้าตั้งหลายชั่วโมง เพื่อเอากระดาษดำไปแปะกระจกหน้าต่าง  เพราะในห้องฉายมีหน้าต่างกระจก  ต้องหากระดาษดำไปแปะให้เกิดความมืด 

ห้า ห้า…  ในที่สุด  เครื่องก็ฉายได้ / ห้องก็มืดเพียงพอที่จะได้ฉายหนัง 

…..สนุกดีครับ…. …..สนุก…..ที่ได้ทำอะไรหนุก ๆ  ….

ไม่อยากอยู่เฉย ๆ  ชีวิตมันน่าจะมีอะไรมากกว่าการนั่งอยู่เฉย ๆ โดยไม่ได้ทำไร…. 

ยังไงก็  “ขอบคุณ”  เพื่อน ๆ ที่มาร่วมชมหนังด้วยกันในวันนั้น 

โปรแกรมหน้า อย่าลืมนะครับ  “รักแห่งสยาม” 

ดูมา 499 ครั้งแล้ว  ดูครั้งที่  500  ก็น่าจะยังสนุกอยู่ 

ใช่ไหมครับ